KFN Haberleri: "Stop Killing Games" Hareketi Birleşik Krallık Parlamentosunda! Dijital Sahiplik ve Sunucu Kapatma Kararları Tartışıldı
Oyun dünyasında 2024 yılında Ubisoft'un "The Crew" oyununun sunucularını kapatma kararıyla başlayan ve kitlesel bir tüketici hareketine dönüşen "Stop Killing Games" (Oyunları Öldürmeyi Durdurun) protestosu, dün (varsayımsal olarak) Birleşik Krallık Parlamentosu'nun gündemine taşındı. Dijital, Kültür, Medya ve Spor Komitesi (DCMS), binlerce oyuncunun imzaladığı dilekçeyi ve yayıncıların "sürekli hizmet" (live-service) oyunlarını kalıcı olarak erişilemez hale getirme uygulamalarını tartışmak üzere özel bir oturum düzenledi. Bu, oyuncu haklarının "tüketici hakkı" olarak yasal bir zeminde tartışıldığı tarihi bir an olabilir.Tartışmanın Fitilini Ateşleyen Olay: "Dijital Sahiplik" Krizi
"Stop Killing Games" hareketinin temel argümanı basit: Oyuncular, bir oyuna (özellikle tek oyunculu içeriğe sahip olanlara) ve oyun içi satın alımlara (DLC, kozmetik) para harcadığında, bu içeriğe kalıcı olarak erişebilmelidir.Yayıncılar, The Crew veya Suicide Squad: Kill the Justice League (yakın zamanda sunucularının kapatılacağı duyuruldu) gibi oyunları kapattığında, oyuncular "satın aldıkları" ürüne erişimi tamamen kaybediyor. Hareket, bunun dijital hırsızlık olduğunu savunuyor.
Birleşik Krallık Parlamentosu'ndaki oturum, tam olarak bu ikileme odaklandı: Bir oyuncu bir oyunu "satın aldığında" neyi satın alır? Bir ürünü mü, yoksa sadece o ürüne geçici bir erişim lisansını mı?
Komitedeki Argümanlar: KSA vs. Tüketici Kanunu
Oturumda, hem oyuncu hakları savunucuları hem de Birleşik Krallık oyun endüstrisi temsilcileri (UKIE gibi) dinlendi.1. Oyuncu Hakları Savunucularının Talebi:Savunucular, yayıncıların imzalattığı Kullanıcı Sözleşmesi Antlaşmaları'nın (KSA veya EULA), ülkenin temel Tüketici Hakları Kanunu'nu (Consumer Rights Act) ihlal ettiğini savundu. Argümanları şuydu: "Bir şirket size bir araba satıp, 5 yıl sonra gelip 'artık bu model kârlı değil' diyerek onu garajınızdan alamaz. Dijital ürünler için de aynı şey geçerli olmalı."
Talepleri net: Yayıncılar, bir "live-service" oyunun sunucularını kapatmaya karar verdiklerinde, oyunun temel işlevlerini (özellikle tek oyunculu kısımlarını) çalıştıracak bir "çevrimdışı yama" (offline patch) yayınlamakla yasal olarak yükümlü tutulmalıdır.
2. Yayıncıların (Endüstri) Savunması:Endüstri temsilcileri ise bu durumun finansal ve teknik gerçeklerle bağdaşmadığını savundu. Argümanları şuydu: "Bu oyunlar bir 'ürün' değil, bir 'hizmettir'. KSA, hizmetin devamlılığının garanti edilmediğini açıkça belirtir."
Sunucu maliyetlerinin yüksek olduğunu ve kârlı olmayan bir oyunu sürdürmenin, yeni ve yenilikçi oyunlar geliştirmek için gereken kaynakları tükettiğini belirttiler. Ayrıca, çevrimdışı bir yama hazırlamanın, oyunu yeniden yapmak kadar maliyetli olabileceğini ve bunun stüdyoları riskli "live-service" modellerinden tamamen caydıracağını iddia ettiler.
Olası Sonuçlar: AB Modeli mi Geliyor?
Parlamento komitesinin bu oturumu, hemen bir yasa değişikliği anlamına gelmiyor. Ancak bu, hükümetin konuyu ciddiye aldığını gösteren ilk resmi adım.Olası senaryolar arasında, yayıncılara sunucuları kapatmadan önce daha uzun bir bildirim süresi (örn: 1 yıl) verme zorunluluğu veya AB'nin "Dijital Pazarlar Yasası"na benzer şekilde, dijital ürünlerin "makul bir ömür boyu" erişilebilir olmasını sağlayacak yeni düzenlemeler getirilmesi bulunuyor.
Bu tartışma, "Stop Killing Games" hareketinin sadece öfkeli bir oyuncu grubu olmaktan çıkıp, oyun endüstrisinin işleyişini kalıcı olarak değiştirebilecek yasal bir güce dönüştüğünün en net kanıtı oldu.
Sizce yayıncılar, kâr etmeyen oyunların sunucularını kapatma hakkına mı sahip olmalı, yoksa oyuncuların satın aldıkları dijital içeriklere (gerekirse çevrimdışı modda) kalıcı erişim hakkı mı olmalı?
